Dzień Wszystkich Świętych jest najlepszą okazją do wspominania nie tylko bliskich zmarłych i przyjaciół, ale również wybitnych postaci Chorzowa. Miasto przypomniało o zmarłych w 2021 roku znanych postaciach Chorzowa.
W tym roku straciliśmy wielu najbliższych i przyjaciół. Utrata każdej z nich wiązała się z ogromnym bólem i żalem. Postanowiliśmy przypomnieć o części chorzowian, którzy odeszli w 2021 roku. To nauczyciele, lekarze, sportowcy, społecznicy, artyści, pracownicy przeróżnych instytucji. Wszyscy lubiani, szanowani, znani i wyjątkowi – wspominają miejscu urzędnicy.
W ciągu ostatnich 12 miesięcy pożegnaliśmy wielu ważnych chorzowian. Wśród nich znalazł się m.in. wybitny piłkarz Ruchu Chorzów, Eugeniusz Faber, zmarły 24 września tego roku.
Eugeniusz Faber (1939-2021)
Eugeniusz Faber urodził się 6 kwietnia 1939 roku w Chorzowie. Na co dzień mieszkał we Francji i tam zmarł - konkretnie w miejscowości Levin, położonej niedaleko Lens. W klubie RC Lens, w latach 70. kończył swą zawodową karierę.
Faber reprezentował barwy Ruchu Chorzów przez dwanaście sezonów, w latach 1959-1971. Dwukrotnie sięgał z chorzowskim zespołem po mistrzowski tytuł. Skrzydłowy 36 razy zagrał w reprezentacji Polski, strzelając dla niej 11 goli.
Zdzisław Hyra (1937 – 2021)
To również Zdzisław Hyra, wybitny zapaśnik, trener i działacz AKS-u Chorzów. Urodził się w 1937 roku na terenie Belgii, a do do Polski wrócił wraz z rodziną po II wojnie światowej, osiadając w Chorzowie. Zapasy zaczął trenować w wieku 17 lat, gdy sekcja zapaśnicza AKS-u była dopiero w powijakach, powstając w 1952 roku. Trenerami Hyry byli Eryk Urgacz i Jan Faltyn. Zawodnik AKS-u walczący w kategorii ciężkiej (powyżej 100 kg) odznaczał się wielkim talentem. Zdobył dwa tytuły indywidualnego mistrza Polski (Warszawa 1961, Kraków 1966).
W trakcie kariery sportowej Hyra stoczył 475 walk, z których 410 wygrał, 25 zremisował i 40 przegrał. Jako reprezentant Polski na macie stawał 19-krotnie, z czego wygrał 11 pojedynków. Karierę zapaśniczą zakończył w 1969 roku, zdobywając wicemistrzostwo Polski i awansując z drużyną AKS-u do I ligi. Później spełniał się jako trener, wychowując nowe pokolenia zawodników. Wraz z AKS udało się mu wybudować w latach 70. nowoczesną salę zapaśniczą na terenie kompleksu.
Klaudia Korpowska (1949 – 2021)
W tym roku w wieku 72 lat zmarła Klaudia Korpowska, wieloletnia członkini zespołu Teatru "Reduta Śląska". Pochodziła z redutowego "Klanu Ondrulów" - do zespołu należeli także jej matka - Elżbieta Ondrula i brat - Stefan. O emocjonalnym związku Klaudii Korpowskiej z Teatrem "Reduta Śląska" świadczy fakt, że przed laty poświęciła mu swoją obszerną pracę magisterską. W "Reducie" wykorzystywała muzyczne wykształcenie - zajmowała się m.in. oprawą muzyczną bajek dla dzieci.
Przez lata stała się jedną z najbardziej doświadczonych członkiń "Reduty Śląskiej", była w zespole uwielbiana za niebywały zmysł kabaretowy i umiejętności parodystyczne. Na poczekaniu układała zabawne kuplety i wierszyki poświęcone kolegom.
Niesprzyjające okoliczności nie pozwalały jej w pełni zaangażować się w działalność zespołu po jego reaktywacji. Na początek skomponowała "kilka nutek" do spektaklu "Tragedia prześlicznej Ulijanki i dojrzałego Edmunda". Na scenę wróciła w spektaklach "Kalejdoskop bajek", "Rajzentasza" i "Stary klamor w dziadkowym szranku", a swoim poczuciem humoru i umiejętnościami muzycznymi wspierała kabaretowe spotkania redutowej "Rodzinki". Dwukrotnie wraz z Teatrem wzięła udział w Międzypokoleniowych Spotkaniach Teatralnych "Relacje" w Stalowej Woli.
Andrzej Kowalczyk (1952-2021)
Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie. Debiutował na scenie Teatru Dramatycznego im. A. Węgierki w Białymstoku, gdzie spędził dwa sezony, grając pod okiem Jerzego Zegalskiego, swego późniejszego dyrektora w Teatrze Śląskim im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. Kolejną sceną aktora był kielecki Teatr im. S. Żeromskiego, a następną – Teatr Śląski.
Pracę w Teatrze Rozrywki rozpoczął od Evity (1994), przez kolejne lata biorąc udział we wszystkich ważniejszych przedstawieniach tej sceny. Aktor był też solistą w koncertach sylwestrowych i rozrywkowych Teatru Rozrywki, równie dobrze czując się w pastiszu, jak i w lirycznej balladzie. Brał udział w programach z cyklu „Górny Śląsk – świat najmniejszy”. Do jego najważniejszych ról w Teatrze Rozrywki należą Piłat w "Jesus Christ Superstar", Pułkownik Wareda w spektaklu "Dyzma – musical", Sir Danves Carew w musicalu "Jekyll & Hyde", Spencer w komedii "Kogut w rosole", Pan Brownlow w musicalu "Oliver!" czy Anthony w "Na końcu tęczy". W latach 2003-2018 aktor z wielkim powodzeniem kreował postać Tewjego Mleczarza w „Skrzypku na dachu” J. Steina, J. Bocka i S. Harnicka.
Zagrał w filmach fabularnych: „Na straży swej stać będę” oraz „Śmierć jak kromka chleba” (reż. K. Kutza), „Hiena” (reż. G. Lewandowski) oraz „Jesteś bogiem” (reż. L. Dawid). Grał również w serialach: „Blisko, coraz bliżej”, „Rodzina Kanderów” oraz „Święta wojna”. Występował gościnnie w Gliwickim Teatrze Muzycznym, grając Szmula w spektaklu „Miłość czyni cuda” E. Warty-Śmietany i W. Króla. Od lutego 2019 r. występował w Teatrze Rozrywki gościnnie.
Alojzy Łysko (1935 – 2021)
Alojzy Łysko urodził się 14 kwietnia 1935 roku w Katowicach. Tam też zaczynał piłkarskie treningi, w klubie KS 20. Następnie trafił do Siemianowiczanki, a w 1959 r. do Ruchu Chorzów. W barwach „Niebieskich” zadebiutował 15 marca w domowym meczu z Lechią Gdańsk. Już w swoim trzecim występie zdobył premierową bramkę pokonując bramkarza Cracovii. Z czasem stał się obrońcą. W ciągu 9. sezonów spędzonych w Chorzowie zanotował łącznie 188 meczów, w których strzelił 10 bramek. W 1960 r. zdobył z Ruchem mistrzostwo Polski.
Wystąpił także w pierwszym w historii klubu spotkaniu w europejskich pucharach (z OFK Belgrad w 1963 r.). Od 1965 do 1967 roku pełnił rolę kapitana „Niebieskich”. W maju 1964 r. rozegrał swój jedyny mecz w reprezentacji Polski w towarzyskiej grze z Irlandią, wygranej przez biało-czerwonych 3:1. W 1967 roku odszedł do GKS Katowice.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się pracą szkoleniową. Przez cały 1984 rok prowadził drużynę Ruchu Chorzów, a później zaczął pracę trenerską dla GKS Katowice, Zagłębia Sosnowiec, Śląska Wrocław, Cracovii oraz klubów z niższych klas rozgrywkowych.
Zenon Machowski
Na początku kwietnia zmarł Zenon Machowski - znany chorzowski lekarz, a także wieloletni chorzowski radny i przewodniczący komisji zdrowia.
Lech Motyka (1958 – 2021)
Związany z Chorzowem od urodzenia Lech Motyka od 2010 roku był dyrektorem Planetarium Śląskiego, z którym związany był przez blisko cztery dekady (od 1982 roku). Działał również jako miejski radny. Ukończył geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Pracował jako nauczyciel geografii w chorzowskich szkołach - Szkole Podstawowej nr 25, Technikum Budowlanym i III Liceum Ogólnokształcącym. W 2018 r. powołano go do Rady Miasta Chorzów, należał m.in. do Komisji Edukacji. Zmarł w maju po dłuższej walce z COVID-19.
Antoni Nieroba (1939 – 2021)
Urodziny 17 stycznia 1939 roku w Chorzowie Antoni Nieroba był jedna z największych gwiazd Ruchu Chorzów. Swój talent piłkarski został dostrzeżony na stadionie na Cichej już w 1952 roku. Zadebiutował w pierwszym składzie Niebieskich w wieku 17 lat. Najpierw był pomocnikiem, następnie obrońcą, a potem stoperem. Kilka lat był kapitanem zespołu.
Ruchowi Chorzów oddał aż dwie dekady, jest do dziś rekordzistą w liczbie zagranych meczów w najwyższej fazie rozgrywek – to aż 347 spotkań. Można było go również oglądać w Pucharze Polski, Pucharze Intertoto i Pucharze UEFA. Z Ruchem zdobył dwukrotnie Mistrzostwo Polski – w 1960 i 1968 r. Był również w Reprezentacji Polski, a karierę sportował zakończył we Francji (LB Châteauroux). W 2017 roku otrzymał nagrodę im. Gerarda Cieślika. Zmarł 24 czerwca, mając 82 lata.
To niepełna lista zmarłych w 2021 roku. UM Chorzów przygotował specjalne wspomnieniowe nagranie, dostępne w serwisie Facebook.