Znamy zwycięzców konkursu

Jury po burzliwych obradach wybrało dwie najlepsze prace: jedną napisaną prozą, drugą – wierszem.

Laureatkami konkursu są:

Magdalena Rostańska
Monika Wojtkowiak

W poniedziałek 13. 02. 2012 r. odbiorą podwójne zaproszenia na walentynkową kolację ufundowaną przez Restauracji Marysin Dwór – Park.

Dziś publikujemy wybrane przez jury prace:

Autor: Magdalena Rostańska

Długo myślałam , które miejsce jest najbardziej romantyczne w "chorzowskim Parku". Kojarzyło mi się wiele miejsc, bo jak poznałam mojego Tomka ( jak się okazało kilka lat później męża) spędzaliśmy tam wiele godzin na spacerach z psami, ale w zasadzie głównie na rowerach. Miło wspominam "altankę przy kręgu tanecznym – bo tam złapał nas deszcz i zostaliśmy cali przemoczeni w pustym parku, nastrojowy jest tez staw na samym końcu parku – lubimy jego dzikość i intymną atmosferę. Miejscem, które lubimy zarówno odwiedzać jak i wspominać jest okolica" Łani" i śliczne jeziorko u jej stóp – miejsce szczególnie uroklęwe jesienią:). tak… Park kryje dużo takich pięknych miejsc – ale ja najbardziej lubie "Rosarium" latem i jego altanki, które sprawiają, że wyobraźnią mogę się przenieść do XVIII czy XIX wieku, pomarzyć o pięknej gorsetowej sukni i romantycznych gestach – takich jak z "Nocy i dni" – wszak "rosarium" też ma stawiki z nenufarami;). sądzę , że takie miejsce – otoczone aurą magii, która dają kwiaty, ich zapachi feeria barw sprawiają, że każdy czuje sie tam troche jak w bajce – a to w naszych na wskroś współczesnych czasach pozwala odnaleźć dystans i wrażliwość – tak potrzebna na co dzień.

Autor: Monika Wojtkowiak

‘Ballada parkowa‘

Pewna z Katowic para ,co parą wtedy nie była,
W listopadowy dzień do parku na spacer wybyła.

Chodzili i szukali, a że wszystko już widzieli
w jakieś nieznane miejsce pójść razem zachcieli.

Wtem Ona na pomysł wpada: ‘ chodźmy do Leśnej Damy,
to miejsce niedaleko, dojść chyba radę damy.’

On, zaciekawiony, nie mówiąc już nic więcej,
przyspiesza swego kroku i łapie ją za recę.

‘Gdzie ta Leśna Dama? Coś sobie wymyśliła?’
Lecz ona z uśmiechem tajemnym pod górkę go prowadziła.

Droga na Planetarium jest dobrze wszystkim znana,
lecz gdy się skręci w lewo, zaczyna się polana.

‘W czasach, gdy byłam mała, na spacer z dziadkiem chodziłam’
zaczyna mówić Ona, a On jej wnet przerywa:

‘To tutaj są te rzeźby, tyle o nich słyszałem,
fajnie,że przyprowadziłaś mnie tutaj, na tę polanę.’

I poszli dróżką wśród liści, bo to listopad już był
a wszystkie wspomnienia lata już obróciły się w pył.

‘Która to Leśna Dama? Nikogo takiego tu nie ma!’
A Ona mu odpowiada : ‘Spójrz, proszę, między te drzewa.’

‘Tam moja rzeźba tajemna, tam tajemnica parkowa,
Od lat tam stoi ukryta, ciekawe kto ją tam schował.

I myślę, że czas już najwyższy, żebyś i Ty ją zobaczył
póki ząb czasu na niej śladu nie zaznaczył.

Już od małego wiedziałam, że ona dla mnie coś znaczy
I teraz to wiem, już rozumiem, chcę byś i Ty ją zobaczył’

I w obecności tej Damy, On ją za ręce trzyma
I nic już mówić nie musi, już wie, że to jego dziewczyna.

A Ona, przy jej obliczu, też już jest pewna i rada
I nagle na jego ustach swój pocałunek mu składa

I tu się kończy opowieść, lecz historia nadal trwa,
Oni wracają tam często, tak często jak się da.

A Leśna Dama z kamienia zawsze ich wita z uśmiechem
Bo wie, że Ich historia nie będzie pustym echem.

I wie, że pomimo mrozu i wiatru, co będzie wiać
Będą już zawsze razem i ona też będzie trwać.